Een getuigenis van Milo - Bijna Dood Ervaring (BDE)

Ik zou heel graag in contact willen komen met andere mensen die als kind een BDE kregen,
mensen, die het ook lang ontkend hebben en het moeilijk hebben gehad na de ervaring,
omdat het moeilijk te bevatten is en een gevecht om uit te vinden: ‘Hoe vertel ik dit aan
iemand, die mij gelooft en mijn ervaring serieus neemt? Ik heb er 20 jaar overgedaan om deze
ervaring bij mezelf te erkennen.

Ik heb een BDE gehad op mijn achtste jaar in 1984, doordat ik in coma ben geraakt. Ik ben
één van de jongste nierpatiënten, hier in Nederland, die het overleefd heeft en een experiment
ben geweest voor de medische wereld. Dit lot is op mijn tweede jaar toegeslagen voor mijn
groeiproces. Ik heb inmiddels een heel medische dossier achter de rug. Er komen nu steeds
meer kinderen bij met nierproblemen. Ik heb de allereerste klappen opgevangen, omdat er
toen nog maar weinig ervaring met dit soort kinderen was. Ik ben een koploper van de
achtereenvolgende kinderen met dit probleem. Ik begeleid ze door het leven heen.
Ik heb die opdracht gekregen en ook de kracht ervoor om dit te voltooien. Een zware
opdracht.

Ik ben nu 29 jaar, kalenderleeftijd, maar doordat ik op allerlei diëten heb gestaan is mijn
lichamelijke/geestelijke groei achtergebleven. Maar nu, sinds ik de BDE heb erkend, ervaar ik
in mezelf een flinke groeispurt op geestelijke/zielsvlak, zodat ik mezelf amper bij kan houden.

Ik heb veel verdriet, als ik terugkijk op mijn jeugd, omdat ik grootste gedeelte in het ziekenhuis
heb doorgebracht en niet de leuke dingen van het kind zijn heb kunnen doormaken, maar
goed, ik weet nu dat ik een oude ziel heb en dit dus bij mijn zielsgroei hoort. Momenteel heb ik
nog veel bevestiging nodig, omdat ik nog niet 100% op mijn eigen geest en lichaam kan
vertrouwen door de ondervoeding, omdat ik aan het herstellen ben van mijn zware opdracht in
mijn jeugd waardoor ik al jong geconfronteerd werd met het leven. Ik ga nu mijn jeugd in. Ik
heb de oude dom in mijn kinderjaren opgedaan bepaalde bewustzijn waar men vaak op latere
leeftijd bewust van wordt. Ik heb nu kennis waar het leven omdraait en dat is om
mensenlevens. Een mensenleven is kostbaar/waardevol en onbetaalbaar bezit wat niet in
geld uit te drukken is. Het materiele zaken boeit mij niet! Het is leuk om het te hebben, maar
het is onvervangbaar van een mensenleven. Het materiele zaken is niet mee te nemen na
onze stoffelijke dood alleen de kennis wat jij&ik hebt/heb opgedaan in jouw&mijn leven en is
opgeslagen in jouw&mijn ziel, wie  ik& jij als persoon ben/bent geworden dat vormt
jouw&mijn persoonlijkheid!

Sinds ik de BDE heb erkend na al die jaren van ontkenning, ontplooit zich iets in mij en ik vind
dat ook best moeilijk, omdat ik het met heel weinig mensen kan delen.
Mensen verklaren mij voor gek of blijven bij mij uit de buurt, mensen vinden dat ik vaak
negatief reageer, maar onbewust krijg ik hun energie door en daarvan word ik me nu bewust,
dat ik de pijn aanvoel van de ander. En ik heb dit altijd als persoonlijk aangetrokken en dus
vastgehouden wat mij heeft doen blokkeren.

Steeds meer ontplooit zich in mij een hooggevoeligheid en helderziendheid dit zijn
kennermerken, die een BDE meekrijgt na zo’n ervaring.

Op momenten dat ik mezelf goed voel, omdat ik zelf nog niet helemaal genezen ben van de
nierdialyse, dan zie ik bij de ander de aura's. Het menselijke lichaam valt weg en zie ik alleen
de ziel en geest de energiebanen rondom het lichaam, die niet zichtbaar zijn waar de
blokkades zitten. Doordat ik zo hooggevoelig ben voel ik me behoorlijk geïsoleerd, omdat ik
zoveel binnen krijg van alle mensen daar moet ik leren mee om te gaan om me af te
schermen anders gaat het ten koste van mezelf wat in de jongere jaren is gebeurd, dat ik het
nog niet kon relativeren toen ik nog kind was waar de pijn/verdriet vandaan kwam. Doordat ik
een gevoelsmens ben trok ik me die pijn/verdriet aan van de ander. Dit heeft mij al heel jong
doen blokkeren en op de zwakke plek gaan zitten bij mijn nieren. En nu is het nog zoeken van
waar de pijnlijke energie vandaan komt van welk persoon. Door de ervaring weet ik nu, dat dit
heeft moeten gebeuren zoals ik al eerder zei, dat er steeds meer kinderen bijkomen met dit
probleem. In de jaren 70 was er nog weinig bekend/ervaring met dit soort kinderen. Nu is het
een lopende bandwerk geworden. De medische wereld kan de druk hierdoor niet meer aan.
Door de nieuwe Wet orgaandonatie, die niet wordt gewijzigd, is het probleem alleen maar
groter geworden door de lange wachtlijst om in aanmerking te komen voor een donororgaan.

In mijn BDE ben ik echt letterlijk uit mijn lichaam geweest en heb een reis gemaakt in de tijd
(toekomst) Nu zie ik dingen en maak ik dingen mee, die ik 21 jaar geleden al gezien heb.
Dat vind ik zo onwerkelijk, gewoon moeilijk te bevatten.

Ik ben begeleid door mijn overleden opa, die mij alles heeft verteld over het leven en waar het
leven nu en in de toekomst naar toegaat en dat mensen eerst een enorme negatieve spiraal
naar beneden gaan maken en dat er veel slachtoffers gaan vallen. Mensen die niet willen
luisteren worden van de aarde weggehaald. Ik heb de aarde van bovenaf gezien, alles
waargenomen, gezweefd door de tijd en ruimte van het universum en kennis meegekregen
die moeilijk te verwerken is in de ziel/geest. De mens zit in een emotionele obsessie geld.
Steeds maar weer meer willen terwijl de rijkdom/schatkamer in onszelf leeft.

In mijn jeugd heb ik nauwelijks een vriendenkring kunnen opbouwen, want ik was altijd
onderweg naar het ziekenhuis om mijn opdracht te volbrengen, namelijk de kinderdialyse op
gang te zetten als experiment voor de medische wereld en de rest van de bevolking. Ik heb
me in het verleden erg eenzaam/alleen gevoeld en nu heb ik dat nog wel, omdat er weinig
mensen zijn in mijn omgeving die hierin geloven of me serieus nemen en dus alleen de ziekte
zien of het zo willen benoemen terwijl het positief werk is. Het begint me beetje op te breken,
want ik wil ook onderling kunnen communiceren, in mijn eigen spirituele taal, met
leeftijdgenoten van begin twintig tot 30 jaar.

Ik heb enorme krachten meegekregen om mensen te helpen om te helen, al ben ik nu eerst
bezig met mijzelf te genezen, om mijn eigen nieren weer te laten functioneren.
Ik heb een belangrijke opdracht/boodschap voor de wet ‘orgaandonatie’, die nu centraal staat,
omdat de donoren teruglopen. Ik mag bewijzen, dat men de kracht heeft om zichzelf te
genezen, dat organen weer kunnen helen en functioneren. De ziel en lichaam heeft een
zelfhelend vermogen, geneest de ziel, dan gaat het lichaam daarin mee. Ik heb
meegekregen, vanuit mijn BDE, dat de ziel onze "IK" maakt, onze persoonlijkheid, wie wij als
mens zijn, en dat die ziel het lichaam bestuurt. De wervelkolom zie ik als de stam van het
leven, want wij als mens zijn immers deel van de  natuur zelf. Alles wat er zich in ons
lichaam afspeelt, dat zie je terug in het dagelijks leven van de natuur.

Ik zit enorm te zoeken hoe ik met mijn hoogbegaafdheid kan omgaan, want nergens staat
geschreven dat ik die begaafdheid. Ik heb geen diploma meegekregen na die ervaring, maar ik
ben ook een mens en maak ook inschattingsfouten.

Ik zoek erg naar erkenning, maar langzamerhand geef ik die erkenning aan mezelf en kan ik
zeggen: "Ik weet wel beter." Dit zijn krachtige uitspraken naar jezelf toe. Maar soms is het
ook wel fijn om erkenning te krijgen van een ander, dat ik wel hoogbegaafd ben al ziet men
dat niet in één oogopslag. Dat moet groeien. Het is een proces, ook naar mijzelf toe, om
dit te erkennen bij mezelf. Pas als er de erkenning is, kan de genezing plaatsvinden en kan
ik langzamerhand de ander gaan helpen.

Het klinkt wel wat alsof ik naast mijn schoenen loop om dit zo te benoemen, maar als iemand
anders het niet doet, geef ik mijzelf het compliment maar.

Het zegt al heel wat, wat ik doorgemaakt heb, dat ik geestelijke kracht heb en dat dit al het
vermogen is om in de kinderjaren onbewust met de geest te werken en dat ik nu er bewust
van word waardoor ik hiermee aan de slag kan gaan om anderen te helpen.

Anderen zien "ziekte" als negatief, maar het is positief het is groei en dus ook intelligentie wat
niet uit een studie boek te halen valt. De bewustzijnsgraad wordt erdoor bepaald. Het is zielig
mensen blijven uit de buurt, omdat zij dit dus als negatief ervaren. Als ik over de dialyse praat,
dan zijn mensen vaak niet meer geïnteresseerd, want het komt te dichtbij voor hen en daar
willen ze niks van weten, dus ontkennen ze het. Door het te ontkennen vormt dit zelf een
blokkade bij henzelf, zelf ontkenning. Mensen oordelen maar raak, uiteindelijk oordelen ze
over zichzelf men weet niet waarover ze praten, omdat ze het zelf niet
doormaken/doorvoelen. Ziekte valt niet uit de boom, dat heeft een oorzaak en gevolg waar we
uit kunnen leren als we ervoor openstaan. Kinderen krijgen vaak een stempel op zich gedrukt,
dat ze een achterstand hebben, maar kinderen die “ziekte” doormaken en dus groei is voor
het kind zelf, maar ook voor de omgeving, familie, kennissen, school, werk etc., die hebben al
een bepaalde bewustzijn waardoor ze dit kunnen dragen voor de groei voor
henzelf en voor anderen om zodoende elkaar te kunnen helpen voor bewustzijnsgroei.
Kinderen die “ziekte” als groei doormaken, hebben een grote pijngrensgraad om zodoende de
ander te kunnen helpen. De medische wetenschap artsen, chirurgen, verpleging etc., die
groeien ook weer door de “patiënt” waardoor wat er eerder fout is gegaan bij een bepaald
persoon/personen de ander er weer beter erdoor geholpen is.

Ik heb de taak op me genomen om dit zware positieve werk te doen om anderen te helpen
met mijn geestelijke bewustzijn. Mensen zijn er vaak niet van gediend als je tegen ze zegt:
"Dat kun je beter, maar niet doen zoals roken, alcohol drinken, te hard werken, want het is
slecht voor de gezondheid." Mensen pakken dit als bemoeizucht op. ‘Waar bemoei je mee,
het is mijn leven en ik doe wat ik met mijn leven wil doen. Daar heb ik geen toespraak voor
nodig.’ Men pakt het dus zelf negatief op, al is het goed bedoeld.
We mogen best wel bezorgt zijn naar elkaar toe we zijn immers hier om elkaar te helpen en
we zijn verantwoordelijk voor elkaar.

Voor mij is het best wel moeilijk om al van tevoren aan te zien wat er met die gene gaat
gebeuren. Ik moet het laten gebeuren want dat is voor die persoon zijn/haar zielsgroei om dat
door te maken. Want van fouten leren we en worden we sterker en dat is positief. We krijgen
dingen op ons pad die we aankunnen en die bij onze zielsgroei hoort.

Ik zoek steun, want het is mooi wat er in mij gebeurt, maar ik ga me ook steeds meer
realiseren wat dit gaat betekenen voor mijn medepatiënten en voor de medische wereld, dat ik
de huidige visie hierop helemaal om kan gooien, want de medische wereld houdt zich nog
steeds vast aan orgaantransplantatie, van een levende of van een donor.
Maar ik weet dat de mens uit cellen/weefsel bestaat. Elke cel heeft een functie, en allemaal
werken ze samen. De mens werkt dus eigenlijk samen met andere levende cellen net zoals
wat er in ons eigen lichaam gebeurt. Het lichaam is één grote celmachine. Elke cel in ons
lichaam heeft invloed op de ander en zo kan het lichaam functioneren/samenwerken. Dat zie
je dus ook weer terug in het dagelijks leven. Elk persoon heeft invloed op de ander of ze dat
nou willen of niet onbewust werkt dat toch door en om zo met elkaar te kunnen samenwerken
voor de zielsgroei/bewustwording. De cellen hebben geheugen. Ons denken beïnvloed ons
celgeheugen. Dus door gedachtekracht kun je de cellen weer herprogrammeren. Net zoals bij
een computer, die overvol raakt, waar bestanden worden gedelete om hem weer beter te
laten draaien. Zo werkt het ook bij de mens, oude en onnuttige denkgewoontes moeten
gedelete worden en weer hergeprogrammeerd om opnieuw fris en schoon te kunnen
functioneren.

Als men een donororgaan ontvangt, dan krijgt die gene een stuk emotionele persoonlijkheid
van donorgever, want in de orgaancellen daar bevinden zich de gedachtes van de persoon.
Als de ontvanger de orgaan ontvangt, dan krijgt die gene een stukje persoonlijkheid van de
ander in zijn/haar lichaam en dat is vreemd. Het afweersysteem reageert daarop en zal het
afstoten, dat is niet van mij, weg ermee!. Je kunt dingen gaan doen die je anders nooit eerder
deed. Je kunt erdoor verward raken, dit ben ik helemaal niet waardoor bepaalde
strijd/frustratie met jezelf in de knoei komt te zitten.

Wie graag in contact wil komen met mij en hierin wat ziet en wil delen, neem dan contact met
mij op. E-mail: MiloHeerkens@casema.nl.

Een uitgebreid verslag van mijn BDE.

Ik zit momenteel nog in de fase om het nog steeds te leren erkennen en een plaats te geven
in mijn leven - al heb ik het wel al gedeeltelijk erkend - nu heel langzaam de herinneringen
vrijkomen van wat ik meegemaakt en gezien heb.

Het is een heel proces om dit toe te laten. Zo’n grote impact heeft zo'n ervaring.
Zelf zit ik ook nog in een proces van genezing waar veel energie in gaat zitten. Maar mijn
eigen genezing staat nu nog altijd op de eerste plaats.

Wat ik nu weet en me kan herinneren, is dat ik uit mijn lichaam ben geweest.
Door een donker tunnel en op het eind een heel fel licht eenmaal door de poort van de hemel
een andere wereld heb gezien met zoveel kleuren, een soort paradijs met zoveel
voorwaardelijke liefde, vrede en acceptatie.

Verder ben ik door mijn overleden opa begeleid, die mij heel veel verteld heeft over het leven:
‘waarom dingen gebeuren’ en hij heeft me ook de toekomst laten zien.
Ik heb heel mijn levensfilm gezien en ook al een voorproefje voor het vervolg van mijn leven in
volgend leven. Alleen, dat zie ik nu nog niet. Dat zal ik wel op het einde van dit leven te zien
krijgen.

Ik heb meegekregen, dat wij als mens de natuur zelf zijn en dat we hoog nodig verandering
moeten aanbrengen aan ons gedrag, want anders gaat de natuur/aarde eraan en dus ook de
mens zelf.

Ik heb vlak boven de aarde rondgevlogen met mijn opa en zo ook de prachtige natuur van
bovenaf kunnen waarnemen waaronder de jungle/oerwouden, dat deze ernstig bedreigd
worden en dat dit ons lucht kan kosten, want de oerwouden zijn immers onze longen om te
leven.

Ik heb meegekregen, dat er veel hulp nodig is, ook voor de derde wereld landen waar veel
ziekte/armoede heerst.

Ik heb dit gezien, dat ik in de toekomst daarheen ga reizen om die mensen te helpen, om hen
te leren om met hun geestelijke kracht om te gaan, zodat ze in staat zijn om zelf van aids af
te komen zonder medicatie, door puur via gedachtekracht te communiceren met je eigen
lichaam.

Ik heb meegekregen, dat leven en dood één geheel is, want samen vormt dit het leven.
Er is alleen maar leven. We komen en gaan.

Mensen zien de dood als negatief, maar het is een continue doorstroming.
Net zoals er in ons lichaam ook doorstroming aan de gang is, tenzij er dus blokkades zijn, die
je dus ook weer in het leven van de natuur terugziet.

Er overlijdt iemand, die maakt weer plaats voor een baby'tje, zodat die ziel weer een kans
krijgt om te leren/groeien, nieuwe kansen om een betere ziel te worden, totdat je zo ver bent
gegroeid dat je als gids mag waarnemen en anderen begeleiden.

Dat kan ook in het leven zelf, in het stoffelijke lichaam, zoals ik dat nu doe, want ik weet nu dat
ik in verbinding sta met het universum en contact met hen heb om hier op aarde te
observeren, te registreren, waar te nemen en dit door te geven aan boven, wat er goed en
slecht gaat. Ik ben een helper van het lichtwezen, zoals ze hem noemen GOD.

Alles wat er zich in ons lichaam afspeelt, dat zie je terug in het dagelijks leven. Er is continue
aanvoer en afvoer van voedsel en afvalproducten. Vrachtwagens brengen voeding naar de
mensen toe en vuilniswagens halen het afval weer op. In ons lichaam zijn ook constant
werkers aan de gang. Wij brengen voeding naar binnen, dat wordt allemaal verwerkt door de
samenwerkende cellen/organen en wat goed is wordt vastgehouden en wat niet nodig is,
wordt uitgescheiden.

Hier spreek ik ook weer over de natuur “de Druk” In de natuur wordt er over gesproken van
hoge- en lagedruk, dan is er mooi weer of slecht weer opkomst. Deze druk is ook weer terug
te zien in de mens zelf. Als er een hoge druk op de mens wordt opgelegd, dan kan het hart,
lichaam niet meer aan. Men is niet meer geaard. Het onder lichaam wordt vergeten, want er
wordt gewerkt met de geest. Het gevoelsorgaan wordt ontkent van bepaalde seintjes, die het
lichaam afgeeft en zodoende bouwt men een hoge druk op zoals men dat benoemt “hoge
bloeddruk”.

We zitten nu in een economische crisis en iedereen is in rep en roer om de oude economie
terug te krijgen, maar men zal in gaan zien, dat dit niet haalbaar is. Het is wel haalbaar, maar
met gevolg van, dat men het niet meer aan kan en dus instort. We gaan een tijd in om in te
zien, dat geluk ook in andere dingen zit en wat veel waardevoller is en dat iedereen
gelijkwaardig is ongeacht wat de diploma is. We leren van elkaar jong van oud en andersom.
Al wordt het nu nog weinig toegegeven naar elkaar toe.

Er wordt nog te vaak alleen op de fouten geattendeerd terwijl complimenteren naar elkaar toe
ook zo belangrijk is om het zo in balans te houden van positieve- en negatieve energie.

Ik heb de dringende boodschap meegekregen, dat er veel hulp nodig is omdat
veel slachtoffers gaan vallen aan ziekte, handicaps omdat we te veel willen en slechte
voeding gebruiken. Men kan de hoge druk niet meer aan, doordat er te veel stress heerst
dat de lat te hoog wordt gelegd. De eisen worden onacceptabel.

Het kindje in de baarmoeder voelt dat allemaal, krijgt zuurstofgebrek, waardoor dingen gaan
uitvallen. Het kindje en de moeder staan direct met elkaar in verbinding met de
navelstreng/hartslagader, dus het kindje voelt dan ook als de moeder stress/hoge bloeddruk
heeft. De schadelijke stoffen zoals roken, alcohol slechte voeding. Dat ritme van het
levenspatroon wordt allemaal doorgegeven aan het kindje. Kinderen zijn het evenbeeld van de
ouders/volwassene(n). Het gedrag van het kind, dat weerspiegeld terug naar de ouders
volwassene(n) want dit speelt ook in hen of heeft een rol gespeeld. Kinderen worden vaak in
hun gedrag als lastig ervaren terwijl eigenlijk ouders/volwassene(n) ook in dat gedrag zitten,
dat is dan moeilijk voor de ouders/volwassene(n) om dat te aanvaarden wat er bij henzelf
speelt. Het is dus confronterend. Het kind wordt ontkent, in zijn/haar gedrag omdat de ouder
zichzelf ook ontkent.

Om het kind te kunnen erkennen zal de ouder eerst zichzelf moeten
erkennen om zodoende het gedrag van het kind te kunnen veranderen/verbeteren. Het kind
neemt het gedrag over van de volwassene(n), omdat die het voorbeeld zijn in hun ogen. De
eerste instantie zijn dat de ouders, maar ook andere mensen spelen hierin een rol. Zo
gebeurt het nu nog dat de kinderen tegen de volwassene(n) opkijken terwijl we allemaal één
zijn en we van elkaar kunnen/mogen leren jong van oud en andersom. Kinderen/pubers etc.
hebben net zo goed een grote verantwoordelijkheid. Het gedrag en emotie van het kind, dat
heeft zich al gevormd in de baarmoeder. Het kind staat indirect met het gevoelsleven van de
moeder in verbinding. Daar komt ook bij kijken dat de vader hierin een rol speelt, want de
zaadcel is de persoonlijkheid (gedrag&emotie) van de vader, die twee samen vader&moeder
dat vormt het nieuwe levend wezen het kindje. Waar het kindje mee moet zien te leren
(over)leven. Daarbij komt kijken dat het kindje eigenlijk een individuele ziel is en krijgt lessen
wat bij zijn/haar groei past. De ziel zet zijn/haar groei weer voort waar het gestopt is in vorig
leven.

Maar het is naderhand wel te herstellen, indien nodig, door goede begeleiding bijvoorbeeld
door regressie- of reïncarnatietherapie te ondergaan om zo terug te gaan naar wat er fout is
gegaan en zodoende gevoelens te doorleven en los te laten zodat de universele energie zijn
werk weer kan doen en door kan stromen om te helen/herstellen.

En ik mag daar ook aan meewerken, om die mensen te helpen, te genezen/begeleiden met
mijn helderziendheid om zo de blokkades te zien en op te heffen. Maar ik moet eerst zelf
stevig in mijn schoenen gaan staan.

Ik heb geleerd dat mensen zelf hun fouten moeten maken en dat ik pas kan helpen als erom
gevraagd wordt. Dat kost mij best wel moeite, omdat ik van bovenaf van elke mens informatie
heb meegekregen. Dus als ik een persoon tegenkom dan krijg ik al informatie door over die
persoon, over wat er aan de hand is/of gaat gebeuren en dan is het moeilijk om mijn mond te
houden.

Na mijn ervaring, het terugkomen in mijn zieke lichaam en weer op aarde terug te komen, dat
heeft me behoorlijk pijn gedaan. En daar ben ik dus ook enorm boos over geweest, zo erg dat
ik geprobeerd heb om dood te gaan, omdat het daar zo veel mooier is dan hier op aarde. Voor
een ander is dit moeilijk te bevatten als je het zelf niet hebt meegemaakt/waargenomen.

Veel meer vrede was er en ik ben eigenlijk in een hele diepe depressie geraakt, nog meer dan
ik al was, want ik kon als kind hierover niet spreken. Wie zou mij geloven als kind zijnde. Er
zou gezegd worden, dat ik in een fantasiewereld leefde. Nu in deze tijd van de twintigste eeuw
komt daar langzaam verandering in, dat meer gesproken wordt over het hiernamaals en over
spiritualiteit.

Ik heb een tijdje gehad, dat ik constant wegviel zodra ik in het licht keek, of in de zon. Nu weet
ik waarom, omdat ik onbewust als kind weer naar die wereld wilde.
Men concludeerde, dat ik epilepsie had, het was heel frustrerend in die jaren vlak na de
gebeurtenis. Ik vond het, en nu nog wel, niet eerlijk dat ik terug moest. Eerst iets prachtigs
mogen zien en vervolgens weer terug naar deze keiharde wereld en in een ziek lichaam te
moeten komen om vervolgens mijn opdracht in het leven af te maken.
Maar goed, ik weet nu door de BDE, dat de mens de natuur zelf is.
Ik weet dat er uit een heel klein celletje weer iets tot bloei kan komen en weer kan gaan
werken. Net zoals bij een plant of boom, die in de herfst afsterft/kaal is, maar er blijft leven in
de plant/boom zitten. Dat hele kleine knopje van leven kunnen wij niet zien, maar wel hoe het
weer tot bloei komt in de lente. Sommige zijn laatbloeiers en de ander zijn weer vroeg. Zo
gaat het ook bij de mens, dat houdt de natuur in evenwicht. Er zijn heel veel benamingen in
het leven/natuur, die het menselijk lichaam ook heeft zoals hersenstam net zoals een
boomstam hier begint het leven als de zaadcel van het mannelijk geslacht en de eicel van het
vrouwelijke geslacht samen komen en zo tot embryo vormt, de ziel wie wij zijn als mens
reïncarneert op het moment van de ontmoeting. Om zodoende te wennen aan het nieuwe
lichaam/controle te krijgen, want de ziel wie wij zijn bestuurt het lichaam. Reïncarnatie is ook
weer terug te zien in het leven zelf zoals het woord(en) reïntegratie, reïntegreren. Iemand, die
geen werk heeft en wil gaan werken, komt in een reïntegratieproces. Iemand die zijn/haar
liefdespartner ontmoet, zij samen integreren in hen leven.

De aarde bestaat grootste gedeelte uit water. Als er geen evenwicht is tussen water en vaste
land bijvoorbeeld dat er te veel regen valt, dan is de kans op overstroming. Het menselijk
lichaam werkt het net zo, want het lichaam bestaat ook het grootste gedeelte uit water en dat
water moet toch weg anders overstroomt het in het lichaam en krijgt men over vulling/vocht
vasthouding. De nieren zijn organen, die het vochtbalans in evenwicht moeten houden. Ze
regelen ook bepaalde hormoonhuishouding in het lichaam. Dit zijn ingewikkelde organen met
aantal belangrijke functies voor het lichaam.

Dat houdt het leven van allen in evenwicht, om elkaar te kunnen helpen.
Elke cel in ons lichaam heeft een functie en staat indirect in verbinding met de ander om zo te
kunnen samenwerken, zodat het lichaam kan functioneren. Het lichaam is één groot
celmachine wat wij met ons denkvermogen/bewustzijn besturen. De samenwerkende
lichaamscellen dat vormt ons als mens, zodat wij met elkaar kunnen
communiceren/samenwerken net zoals het in ons lichaam gebeurt.

Het is me zwaarder gevallen de opdracht, dan dat ik verwacht had voordat ik naar de aarde
toekwam. Ik vind het ook dan best moeilijk om dit bloot te geven, want men kijkt mij erop aan
met wat ik vertel, dat het negatief is, maar negatief is positief en andersom. Ik heb deze kennis
van de andere wereld meegekregen wat er met de wereld aan de hand is.
De moeilijkste opdrachten in het leven worden aan de beste leerlingen gegeven!
De rijkdom zit in onszelf, de bron waar de voorwaardelijke liefde leeft.

Groetjes en liefdevolle kracht toegewenst!

Milo

---

Terug naar het hoofdmenu